ÖBÜR YARIM'A

Dost ve dostluk dediğimiz şeyde ruhlar o kadar derinden uyuşmuş, karışmış kaynaşmış olmalı ki onları birleştiren dikiş görünmesin hiçbir zaman.Onu neden çok sevdiğimi bana sorarsanız bunu ancak şöyle açıklayabilirim sanırım: o, o idi bende bendim. Biz hep kendimizdik. Ruhlarımız, yüreklerimiz o kadar sıkı yürüdü ki çamurlu yollarda, artık ben onu o da beni kimi zaman kendinden çok tanıyor ve güveniyor.

Öteki sıradan dostluklara benzetmeye kalkışmayın. Onsuz yorgun ve bezgin sürüklenip gidiyorum. Tattığım zevkler bile beni avutacak yerde acıyı tattırıyorlar. Biz her şeyde birbirimizin yarısıyız.

Onunla her şeyi paylaşmak zevkinden yoksun kalınca hiçbir zevki tadasım gelmiyor. Her şeyde onun yarısı olmaya o kadar çok alıştım ki, o olmayınca kendimi yarım bir varlık gibi hissediyorum. Ama bazen ayrılıkların benim sevgimi tazelediğini hissediyorum. Yalnız hissetsekte zaman zaman biliyoruz ki bizim birbirimize uzanan kollarımız dünyanın bir ucundan bir ucunu kucaklayabilecek kadar uzun.

Gerçek dostluğun anlamını bildiğimiz için kendimizi birbirimize çekmekten çok kendimizi birbirimize veririz. Ona iyilik etmeyi onun bana iyilik etmesinden daha çok istemekle kalmam , kendine her edeceği iyiliğin bana da iyilik olmasını isterim. Çünkü bana en büyük iyiliği kendine iyilik yaptığı zaman yapar. Bir yere gitmesi işine yarıyor yada hoşuna gidiyorsa uzakta olması bana, yanımda olmasından daha tatlı gelir. Ben zamanında dostumdan ayrılmada yarar bile buldum. Başka başka yerlerde o benim için yaşıyor, ben onun için. Hayatın tadını yinede bir aradaymışız gibi çıkarabiliyoruz. O kadar kaynaşmışız ki ayrı ayrı yerlerde olmakla aramızdaki gönül birliği bir kat daha zenginleşiyor.

SENİ ÇOK SEVİYORUMMM HERŞEYİMMM....:)