VAR GİBİ,YOK GİBİ

Varla yok arasında gibiyim. Ne tadım var ne de tuzum. Hayatın artık tadını alamaz oldum. Hergün birbirinin aynısı. Her çevirdiğim sayfa dün gibi. O yüzden yeniyi, bugünü yaşayamıyorum. Aynı yüzler, aynı sohbetler, aynı denklemler,aynı acı, aynı hikaye, aynı oyun…

Varamıyorum tadına yaşamın. Nefes aldığımı hissedemiyorum. Umuda dair kırıntı bile kalmadı cebimde. Ölmüyorum. Can çekişiyorum….

bahar ayındayız ama gökyüzü bile karanlık. Güneş doğmuyor, gök gürültüleriyle yağmurlar yağıyor. Ne güneş parlıyor gündüzleri, ne ay geceleri. ..

gecelerimde zehir gündüzlerim gibi… kafamdaki karma karışık düşünceler zindan karanlıkta da esir alıyor beni.

Ne uyuyabiliyorum, ne uyanabiliyorum… varla yok arasındayım bu aralar ben.